แอกเนส อาเรลลาโน เริ่มงานด้านประติมากรรมในปี พ.ศ.2526 แล้วทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับงานนี้มาตลอดสี่สิบปีจวบจนถึงวัย 75 ปีในวันนี้ เธอสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาจิตวิทยาที่ UP Diliman และกลับมาที่นี่อีกครั้งในหนึ่งทศวรรษต่อมาเพื่อตามหาความรักครั้งแรกของเธอ นั่นคืองานประติมากรรม  แม้ว่าจะมีการใช้ดินเหนียวทำงาน แต่วัสดุหลักของเธอเป็นปูนปลาสเตอร์ ทั้งในเวลาถ่ายทอดสดร่างกายหรือส่วนต่างๆ ของตัวเธอเอง และการสร้างแบบจำลองโดยตรง หรือใช้ปูนปลาสเตอร์เป็นวัสดุในการสร้างแบบจำลอง  งานแสดงครั้งแรกของเธอ คือ Temple to the Moon Goddess ประกอบด้วยงานปั้นสีขาว 24 ชิ้นจัดวางในสภาพแวดล้อมเดียวที่เธอเรียกว่า inscape แทนที่ผู้ชมจะวนเวียนกับแต่ละชิ้นงาน กลับถูกล้อมรอบด้วยชิ้นงานแตกต่างกันเหล่านั้นที่ร่วมกันสื่อความหมายรวมได้มากขึ้น เกี่ยวกับความเป็นเพศหญิงในหลักศาสนา ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหาตลอดชีวิตสำหรับพลังศักดิ์สิทธิ์ของความเป็นเพศหญิงและเทพอีรอส เทพเจ้าแห่งความรัก หัวข้อต้องห้ามเด็ดขาดนี้แพร่หลายในประเทศผู้นับถือคาทอลิก  เธอได้รับแรงบันดาลใจจากการศึกษาเทวตำนานเชิงเปรียบเทียบ ศาสนาต่างๆ ของโลก หลักฐานทางโบราณคดี และนิยายวิทยาศาสตร์  เธอได้สร้างสรรค์ภาพเหมือนตนเองในจินตนาการหลายภาพ โดยผสมผสานบาดแผลในชีวิตจริงหรือประสบการณ์ของตัวเธอเข้ากับตัวละครในตำนาน เช่น รูป Dea หลายหน้าอก แสดงถึงวิกฤตวัยกลางคนของเธอ หรือรูปผู้หญิงน่าเกลียดไร้หัวที่ถูกผ่าท้องในงาน Carcass Cornucopia เพื่อรำลึกถึงการผ่าตัดคลอดที่ล้มเหลว เป็นการบอกเล่าเหตุการณ์สำคัญในชีวิตซึ่งเธอใช้ศิลปะรักษาตัวเอง  ผลงานของเธออยู่ในคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์ศิลปะเอเชียฟุกุโอกะ พิพิธภัณฑ์ศิลปะสิงคโปร์ ตลอดจนพิพิธภัณฑ์แห่งชาติและพิพิธภัณฑ์ศิลปะปินโตในฟิลิปปินส์ ส่วนรูปปั้นหินแกรนิตเทพีแห่งดวงจันทร์ ฮาลิยา นอนอยู่ข้างแม่น้ำนารูในปูซาน ประเทศเกาหลีใต้  เธอได้เข้าร่วมแสดงนิทรรศการระดับนานาชาติและเทศกาลเบียนนาเล่หลายครั้งในกรุงเบอร์ลิน ฟุกุโอกะ ฮาวานา ครั้งที่ 5 และครั้งที่ 6 โจฮันเนสเบิร์ก นิวยอร์ก บริสเบน และสิงคโปร์