ไบรอัน เคอร์ติน เป็นนักวิจารณ์ศิลปะและอาจารย์มหาวิทยาลัย เชื้อสายไอริช. ในช่วง พ.ศ. 2550 ถึง2561 ไบรอันทำงานในฐานะภัณฑารักษ์อย่างต่อเนื่อง จัดนิทรรศการมากมายในระดับนานาชาติ และบริหารพื้นที่ทดลองทางศิลปะชื่อ H Project Space ในกรุงเทพ. ไบรอันผ่านการศึกษาอย่างต่อเนื่องเพื่อเป็นศิลปิน, จนจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยบริสตอล ในสหราชอาณาจักร, และมีผลงานเขียนวิพากษ์ศิลปะในนิตยสารทางศิลปะระดับโลกมากมาย เช่น Art Journal, Artforum, Craft Research, Frieze, Journal of Curatorial Studies, Parachute ฯลฯ  ใน พ.ศ.2564 Reaktion Books ตีพิมพ์หนังสือ Essential Desires: Contemporary Art in Thailand ซึ่งไบรอันได้รับเชิญให้เขียนว่าด้วยศิลปะร่วมสมัยในประเทศไทย.  งานเขียนของไบรอัน ได้รับอิทธิพลจากปฏิกิริยาระหว่าง ทฤษฎีเควียร์, ศิลปะร่วมสัย, และการศึกษาเชิงวิพากษ์ว่าด้วยวัฒนธรรมภาพและวัตถุ, ซึ่งนำไปสู่การตีพิมพ์ผลงานเขียนว่าด้วย ประวัติศาสตร์การผลักเหยียด “งานประดับ” (decoration) ไปเป็นงานชายขอบของศิลปะร่วมสมัย  และประเด็นว่าด้วย อัตลักษณ์ประจำชาติ(ต่างๆ)ในฐานะกรอบคิดในงานศิลปะรุ่นล่าสุด. ไบรอันตีพิมพ์บทความว่าด้วยผลงานของศิลปินระดับโลกหลายคน เช่น Paul Pfeiffer, Collier Schorr, จักกาย ศิริบุตร และ อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล.  ใน พ.ศ.2561 ไบรอันบริหารโครงการบ่มเพาะภัณฑารักษ์รุ่นใหม่ในอุษาคเนย์ ชื่อ Uncommon Pursuits: A Temporary School for Emergent Curators in Southeast Asia ที่ศูนย์ศิลปะไม่แสวงกำไร Sàn Art ในนคร โฮจิมินห์ ซิตี้ สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม.  

นอกจากนี้ไบรอันยังทำงานในฐานะที่ปรึกษาทางศิลปะให้กับองค์กรนานาชาติมาอย่างต่อเนื่อง  โดยได้รับเชิญจาก Alphawood Foundation ในนครชิคาโก, The Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, และ กลุ่มอุตสาหกรรมสื่อสิ่งพิมพ์ De Gruyter. ไบรอัน เคอร์ติน ใช้ชีวิตในกรุงเทพ และเป็นอาจารย์ประจำจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในหลักสูตรนานาชาติทั้งระดับปริญญาตรีและปริญญาโท (CommDe และ CommMA) มาตั้งแต่ พ.ศ.2543