โศภิรัตน์เป็นศิลปินผู้ศึกษาเรียนรู้ด้วยตัวเอง โศภิรัตน์ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวของผู้คน ธรรมชาติและวัฒนธรรมย่อยต่าง ๆ ผลงานของเธอเน้นประเด็นการทำให้คนหลากหลายกลุ่มเป็นชายขอบในศูนย์กลางเมืองที่ฟุ้งเฟ้อหรูหราอย่างกรุงเทพฯ

งานภาพถ่ายชุด Nudist ทำให้เกิดการเปรียบเทียบกับสังคมชนเผ่าที่การเปลือยเป็นบรรทัดฐานและปฏิสัมพันธ์ระหว่างเพศไม่ได้ถูกทำให้เป็นเรื่องทางเพศ กระบวนการทำงานเป็นไปตามแนวทางการถ่ายภาพแนวกึ่งศิลปะ จัดผู้เป็นแบบเปลือยให้สัมพันธ์กับพื้นที่ ให้สวมแว่นตาหรือนาฬิกาได้เพื่อแสดงความเป็นปัจจุบัน ในทางตรงกันข้ามการถ่ายภาพแนวศิลปะจะถอดสิ่งเหล่านี้ออกเพื่อให้ได้สุนทรียะที่ไม่จำกัดเวลา

งานภาพถ่ายชุด Le Déjeuner sur l'herbe (อาหารกลางวันบนผืนหญ้า) ได้แรงบันดาลใจมาจากงานของเอดัวร์ มาแนซึ่งเป็นรูปโสเภณีคนหนึ่งและท้าทายแบบแผนดั้งเดิมของงานศิลปะในช่วงปี พ.ศ. 2405 โศภิรัตน์เน้นให้เห็นว่าแก่นความคิดซึ่งมีพื้นฐานทางประวัติศาสตร์ยังคงมีความสำคัญอยู่จนทุกวันนี้ได้อย่างไร  โศภิรัตน์ทำงานกับผู้ค้าบริการทางเพศและนักเพศวิทยาในการแก้ปัญหาการถูกด้อยค่าอย่างต่อเนื่องและการขาดสิทธิด้านต่าง ๆ ของผู้ประกอบอาชีพนี้ซึ่งทั้งรัฐบาลและสังคมยังคงมองข้าม

ผลงานของโศภิรัตน์จัดแสดงทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศอย่างนิทรรศการเดี่ยวครั้งล่าสุด Decentralized Thainess: สลายศูนย์ (333 แกลเลอรี, แวร์เฮาส์ 30, กรุงเทพฯ, พ.ศ.2567) และนิทรรศการก่อนหน้านั้น เช่น Ecopsychology (ศูนย์ภาพถ่ายและภาพยนตร์ออบเจ็คทิฟส์, สิงคโปร์, พ.ศ. 2562) และ Interpreters (MOCA พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยไทย, กรุงเทพฯ, พ.ศ. 2565) เป็นต้น